Merhaba arkadaşlar,bugün size 2. kez başladığım ve şuanda 89. bölüme gelmiş bulunduğum One Piece animesi ile ilgili aklımı karıştıran,ucu açık bırakılmış olduğunu düşündüğüm bir soruyla geliyorum.Direk soruya geçiyorum.Şimdi bu One Piece'in,Grand Line'ın sonunda bulunan Raftel adındaki adada olduğu düşünülüyor.Ve bu adaya gitmek için Grand Line'ın en başında belirlenmiş olan 7 rotanın herhangi birinden başlaman gerekiyor.Bu rotaların 7'si de aynı adaya varıyor.Bütün korsanlar Grand Line'ın başında bu rotaları seçiyor ve bütün korsanlar aynı şerit üzerinden farklı rotalara göre gidiyor.
Peki benim sorum şu ki One Piece animesindeki dünyanın düz mü olduğu?Herkes o 7 rotadan giderken ben ters taraftan gidip direk o adayı bulamaz mıyım?One piece dünyasında dünyanın kenarı veya sonu mu var?Dünyanın sonuna gitsek kenardan düşer miyiz?Babam böyle pasta yapmayı nerden öğrendi? (Klişe power)
Benim aklım karıştı ama siz bunun mantıklı bir cevabının olduğunu düşünüyorsanız yorumlarda belirtmeyi unutmayın.Aklınızı karıştırdıysam özür dilerim.Sorum saçmaysa,salaklığım için beni affedin,kendinize iyi bakın.Hoşçakalın ^.^
Kız Çocuğu,Nazım Hikmet tarafından, Hiroshima'ya atom bombası atıldığı zaman ölen, 7 yaşındaki bir kız çocuğunun dilinden yazılmıştır.Savaş karşıtı ve barışa çağıran bu şiir büyük bir önem kazanmış ve birçok sanatçı tarafından bestelenmiştir.
Bu şiir aynı zamanda Hiroshima'ya atılan atom bombası esnasında 1 yaşında olan ve bombaya bağlı olarak 10 yıl sonra kansere yakalanan 11 yaşındaki Sadako Sasaki anısına yazılmıştır.
Sadako Sasaki kansere yakalandığını öğrendiği zamanlarda bile öylesine hayat doluymuş ve yaşamaya umudu varmış ki.Bir gün Sadako'nun en yakın arkadaşı elinde gümüş renkli bir kağıttan turna ile gelmiş.Ve demiş ki "1000 turna efsanesi der ki;eğer bir kişi kağıttan 1000 tane turna kuşu yaparsa bütün hastalıklarından kurtulur ve tekrar sağlığına kavuşur.1000 tane kağıttan turna kuşunu yaparsan iyileşeceksin" demiş
Sadako hayatta kalma arzusuyla birlikte geleneksel Japon kağıt katlama sanatı olan origamiyi yapmaya başlamış.Gece gündüz demeden turnaları yapıyormuş.Başlarda ne kadar hızlı yapsa da ilaçlar ve ilerleyen hastalığı yüzünden çok yavaşlamaya başlamış.Bu hazin öykü önce yerel sonra da ulusal basında yer almış.Dünyanın her tarafından insanlar Sadako'ya turnalar yapıp yollamaya başlamış.
Sadako, hayatının son saatlerini 644. kuşu yapmakla geçirmiş.Sadako kuşu bitirmiş,gözleri kapanırken hemşireler ve hastabakıcılar,postadan çıkan yüzlerce origami kuşuyla odasına girmişler.Sadako dudağının kenarında küçük bir tebessümle yatağında cansız yatıyormuş.Postacılar aylarca hastaneye kağıttan turna taşımışlar.Sayısı milyonlara ulaşan turna kuşları şimdilerde Japonya'da bir müzede sergilenmekte...
KIZ ÇOCUĞU
Kapıları çalan benim,
Kapıları birer birer.
Gözünüze görünemem,
göze görülmez ölüler.
Hiroshima'da öleli,
Oluyor bir 10 yıl kadar.
7 yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar.
Saçlarım tutuştu önce,
Gözlerim yandı kavruldu.
Bir avuç kül oluverdim,
Külüm havaya savruldu.
Benim Sizden kendim için,
Hiçbir şey istediğim yok.
Şeker bile yiyemez ki,
Kağıt gibi yanan çocuk.
Çalıyorum kapınızı,
Teyze,amca bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin,
Şeker de yiyebilsinler.
